O abrazo azul (Imaxe-Ahmad al Hammoud)





Para Ahmad al Hammoud

                                                                                                                                                             Obra: Ahmad al Hammoud

Desplomouse o universo
nesa cidade fósil
nembargantes
a melodía dos teus ollos
acouga a esperanza
coma un pasaxeiro máis.


O teu pensamento
durme nos grandes ventos,
alén da lembranza
do óxido do tempo
cando o silencio non era atronador.


Convivo
co latexo do
abrazo azul
hai nesa aperta
unha presenza muda
que fai indestructíbel
aquilo que amaches
nas tardes en que chovía abismos...
                                                                                                                                                             
                                                                                                                                
                  
الضمة الزرقاء

سقط العالم
في هذه المدينة المستحاثة
ولكن مع العلم
ان لحن عيونك
تجذب الامل المرتجف
مثل مسافرا اخر .
افكارك
تنام في الريح الكبيرة
بعيدة عن الذاكرة
والوقت المتاكسد
عندما لا يكون السكون ضجيجا .
احيا
على ضوء دامس
، للضمة الزرقاء ،
في هذه الضمة
حضور اخرس
يجعله اكثر صلابة
الى ذالك الذي احببت
في المساء تمطر بانحدار ...
في هذه النبضات
المملؤه بالرقة
لا تسمح
للعتمة
بعودة السماء مكشوفة ،
في لحظة التحليق الى القدر ...

   (Traducido ao árabe por : Ali Ali)

O CAMPAMENTO DE HARRAN…

O presentimento é, ás veces, fervenza luminosa: choiva que trona…,
neste caso non había presentimento, en todo caso, incertidume e mágoa.
No campamento de Harran na provincia turca de Sanliurfa, viven máis de 200.000 refuxiados sirios
que conseguiron fuxir da guerra. Entre eles está o pintor Ahmad al Hammoud e a súa familia
máis achegada.
Ahmad é íntimo amigo do artista sirio Ali Ali, residente na Coruña dende hai anos que xunto co
escritor e poeta Francisco X. Fernández Naval e o escritor e xornalista Camilo Franco levaron a cabo
a presentación e puxa dalgunhas das obras de Ahmad. Deste xeito, foi como chegou a min unha
desas pinturas.
Ao día seguinte de estar convivindo co cadro, e baixo a influencia dunha atmosfera de solidaria
transpariencia que se respiraba na sala de Portas Ártabras onde se celebrou o evento,
escribín o poema: O abrazo azul. Dediqueillo ao autor do cadro e pedínlle a Ali Ali que o traducise
ao árabe para que lle chegara a Ahmad al Hammoud. É un abrazo de esperanza, no recuncho da
rocha poden agromar flores…



                                                                                                         Olga Patiño Nogueira