O CUCURUCHO DAS CASTAÑAS
Deixádeme soa
quero regresar
á tépeda tarde das castañas,
na que o bruído estaba tan lonxe
que semellaba o asubío dun tren
enchido de respostas.
Deixádeme soa, quero ir máis lonxe aínda,
atopar o latexo intacto
que alporizaba
ao xesto opaco do carriño
no peitoril da vida,
o fume que fuxía pola pequena cheminea
conmovía a beira da noite.
A escuridade amaba eses "papaventos terreos"
con raíces no chan
que sopraban ao frío para quentalo.
Deixádeme coa calor que habita
no cucurucho das castañas
que afoga de ledicia
as cuncas das miñas mans.
Deixádeme coa inocencia da ollada
que embelecía ao mundo,
co recendo que zumegaban os soños primeiros
nun bater de bolboretas.
Deixádeme...
-Silencio habitado-
Olga Patiño Nogueira
