Imaxe de Xóan Pisón
Hoxe, quero contarvos que cheguei ao centro da terra. Está no medio dun frondoso bosque con árbores de cores e pólas que interpretan música e choven flores, máis aló do límite do tempo...Trátase dun lugar aberto ao ceo que te impulsa ao voo! Cheguei en pleno confinamento; a imaxinación non sabe de lindes nin de espazos acoutados.
Non estou soa, teño por equipaxe un pequeno cofre onde gardo a palpitación dos días futuros que son o tesouro máis valioso: auga, terra, lume e ar xunto co aroma, bicos, aloumiños e asubíos dos meus catro netos: Emma, Mario, Vera e Rafa. Eles dánme ...
Poder para palpar o vento insubmiso.
Poder para quentar os soños sen queimalos.
Poder para mergullarme no raio de luz que atravesa o alento da auga.
Poder para sandar a pel desta ferida terra.
Poder para sandar a pel desta ferida terra.
(A Coruña,29-Marzo-2020)