Hoxe,
quero contarvos que cheguei ao centro da terra. Está no medio dun
frondoso bosque con árbores de cores e pólas que interpretan música
e choven flores, máis aló do límite do tempo...Trátase dun lugar
aberto ao ceo que te impulsa ao voo! Cheguei en pleno confinamento (chiss!); a
imaxinación non sabe de lindes nin de espazos acoutados.
Non
estou soa, teño por equipaxe un pequeno cofre onde gardo a
palpitación dos días futuros que son o tesouro máis valioso: auga,
terra, lume e ar xunto co aroma, bicos, aloumiños e asubíos de: Emma, Mario, Vera e Rafa. Eles dánme ...
Poder
para palpar o vento insubmiso.
Poder
pachira quentar os soños sen queimalos.
Poder
para mergullarme no raio de luz que atravesa o alento da auga.
Poder
para sandar a pel desta ferida terra.
Olga
Patiño Nogueira
(A
Coruña,29-Marzo-2020)